Ad. 8 - odezwali się strażnicy narracji.

Ad. 11 - buty na stole, jako "naczynie deserowe" - mi to się kojarzy z piciem szampana z damskich pantofelków w lupanarze. Kultura onucowa - tak to kiedyś nazwą w annałach archeologii. 

Ad. 11

Tłumaczyłem przez google translate, ale z tego co zrozumiałem N. Portman niektórzy oskarżyli nawet niemal o antysemityzm. Takie oskarżenia wobec żydówki to dosyć duża ekstrawagancja.

Co do strażników narracji to polecam pierwszy odcinek serialu pt. "Czarne lustro". Pojechali z przekazem maksymalnie żeby tam się politykom w głowie nie poprzewracało w razie kłopotów. Jak za starych dobrych czasów... No i żeby społeczeństwo wiedziało swoje i nie zawracało gitary w razie gdyby trzeba było powziąć drastyczne środki. Odcinek z 2011r.

https://www.cda.pl/video/11938986b

Co do tego deseru w butach to brak słów, szczególnie kiedy Japończycy zwracają na to tak wielką uwagę. Prostacki gest. Nawet B. Komorowski by na takie coś nie pozwolił.

Takie głosy się pojawiały ale nie znalazłem oryginalnego źródła, które by to potwierdzało. Polskojęzyczne portale też podają tylko suchą informację a z tym jest różnie ostatnimi czasy. Ktoś źle lub celowo coś przekręci i się robi burzę w szklance wody. Na pewno gest Portman został mocno zauważony i skrytykowany, ona się później tłumaczyła że nie chciała wystąpić na jednej gali z Netanjahu. Zobaczymy czy jej kariera się teraz dalej potoczy czy raczej stoczy?

https://dorzeczy.pl/swiat/63026/Natalie-Portman-odmowila-zydowskiego-Nobla-Izraelski-minister-To-ociera-sie-o-antysemityzm.html

"1. Nie samym Pawlikowskim kinomaniak żyje."

No to ladnie. To ma byc film "Twardowsky 3.14."

Czekam az Baginski zmieni sobie nazwisko na Baginsky. Pan Tomasz zostal wykreowany podobnie jak ten Pawlikowski - jako mlot na faszystowskie czarownice.

I predzej czy pozniej dostanie tego Oskara (pewnie bedzie go obwozil bryczka po Bialymstoku jak mistrz Wajda w Krakowie).

Byly czasy kiedy Oskar sie nie zdewaluowal, ot chocby gdy go otrzymal film przez duze "F" - Na Nadbrzezach (rez. Elia Kazan 1954 r.)

Teraz byle cymbalowi to pakuja do rak, bo to narzedzie ktore umiejetnie mozna wykorzystac. A glupiemu radosc.

No ale tamte czasy to juz rzec mozna starozytnosc. Kino niestety to juz chyba nieboszczyk.

A nastepne dzielo Baginskiego - juz mam tytul zeby go zainspirowac:

" Niepelnosprawni w Seymie 3.15. W Jaskyni Zla".

"10. Polska książka kryminałem stoi..."

Mnie wystarczylo zdjecie tej Katarzyny Puzynskiej. Strach sie bac.

W takich chwilach ja naprawde tesknie do Zygmunta Zeydlera-Zborowskiego i Jerzego Edigeya.

Wszystko jest na temat ale nie wszystko da się wyłapać. Przeczołgali go jak zwykłego pasażera, przepisowo. To link za linka, Duńczycy sparodiowali grubo zwyciężczynię Eurowizji, awantura na zabawie bo Żydzi uznali, że tak się nie godzi.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=161&v=VAQeRJHwCSg

I bardzo dobrze, śmiech to dobra broń. Netta jest feministką a tekst zwycięskiej piosenki pt. Toy wprost popiera akcję #MeToo, co piosenkarka sama przyznaje:

Cyt.: "The song has an important message — the awakening of female power and social justice, wrapped in a colorful, happy vibe".

https://www.timesofisrael.com/netta-barzilai-is-the-voice-of-metoo-at-eurovision/

oni wszyscy byli na jakimś 2-dniowym szkoleniu, jak pisać kryminały,

pech chciał, że obok salki szkoleniowej było studio tatuaży z takim dobrym tatuażystą jak ten co ich szkolił ;)

Tak mogło być (z tym kursem).

Kiedyś, dawno temu, młodym człowiekiem będąc, kręciłem się przez jakiś czas w środowisku mającym, że tak powiem, pewne literackie aspiracje. To było, uważam, wartościowe doświadczenie, bo skutecznie i trwale mnie z wszelkich literackich aspiracji wyleczyło. Było to środowisko amatorskie, bez szczególnych osiągnięć, ale przecież marzące o wejściu na salony i podejmujące w tym kierunku jakieś działania.

Jeden z niedoszłych literatów amatorów z owego kręgu wyczuł trendy i postanowił w pewnym momencie pisać opowiadania o homoseksualistach. Wydawało się, że był to krok w dobrym kierunku, coś się niby zaczęło dziać, w jakimś niszowym pisemku go wydrukowano, na jakimś trzeciorzędnym konkursie dostał jakieś wyróżnienie, ale to jednak wciąż nie było to. Do przepustki do Empiku było jeszcze daleko. Moim zdaniem to dlatego, że kolega nie rozumiał, że jak się człowiek postanawia sk**wić, to trzeba to zrobić profesjonalnie i konsekwentnie. Nawet starałem się mu to wytłumaczyć, choć nie skrywałem w swoim wywodzie pewnego wzgardliwego dystansu. Wyjaśniłem mu, że on te rzewne opowiadanka o sympatycznych gejach i wrażliwych lesbijkach pisze jakoś tak dobrodusznie i poczciwie, wzrusza się ich poczuciem wyobcowania, analizuje ich rozterki emocjonalne, a to nie o to chodzi, bo nie ma w tych fabułach elementów, które dla sukcesu muszą tam być koniecznie - nie ma tła w postaci prowincjonalnego, ewidentnie katolickiego prymitywu, który chla, kradnie, bije żonę, zabobonnie wielbi papieża Polaka i sympatycznym gejom oraz wrażliwym lesbijkom czyni piekło na ziemi. Albo, dla odmiany, w postaci prowincjonalnej, ewidentnie katolickiej rodziny z wszystkimi wymienionymi atrybutami, w której dany sympatyczny gej wyrósł i teraz, układając sobie z trudem życie w naszym nietolerancyjnym kraju, zmagać się musi z głębokimi traumami i narzuconym mu, nieuzasadnionym poczuciem winy. A w ogóle najlepiej, żeby główny bohater, przytłoczony wszechobecną atmosferą katolsko-prowincjonalnego zaszczucia, na koniec popełnił samobójstwo. I żeby jeszcze jakiś upasiony, prymitywny, budzący wszelką odrazę proboszcz, odmówił jego pochówku. Bo przecież w całej tej, jak byśmy dziś powiedzieli, narracji, nie rozchodzi się nikomu o pochylanie się nad rozterkami jakiegoś tam geja, tylko o wskazanie karzącym palcem i napiętnowanie winnego. Tak to wtedy owemu koledze tłumaczyłem, ale jak wspomniałem, czyniłem to z pewnym jednak szyderczym akcentem braku akceptacji dla obranej przez niego drogi i chyba nawet nie omieszkałem w swój wywód wtrącić pasusu o konsekwentnym sk**wianiu się, więc kolega przyjął moje dobre rady chłodno, a nasze relacje się rozluźniły.

Później kontakt z przyszłymi literatami całkiem mi się urwał, bo, jako się rzekło, z aspiracji się szczęśliwie wyleczyłem, jednak po paru latach niespodziewanie się do mnie wspomniany kolega odezwał. Napisał maila, w którym z dumą mnie informował, że napisał powieść i oto ta powieść będzie wydana, będzie sprzedawana w ksiągarniach i kto wie, kto wie, może nawet trafi do samego Empiku. W pierwszym momencie pomyślałem, że może jednak kolega się przełamał i zastosował do moich niegdysiejszych wkazówek, więc sceptycznie zapytałem o tematykę powieści: ''niech zgadnę...o gejach?'', na co on spokojnie odpowiedział, że niezupełnie, to znaczy owszem, w pewnym sensie tak, ale nie tak, jak ja myślę i w ogóle gej jest tam w sumie tylko dla ozdoby. Chodzi o coś zupełnie innego. Poszedłem, powiada, w zupełnie nową formułę. Napisałem, powiada, kryminał.

To było jakoś tak mniej więcej wtedy, gdy pisaniem kryminałów zajął się Świetlicki, więc pomyślałem sobie, że w sumie wybór pójścia w tę formę jest zrozumiały. Nie wstydzimy się dobrych wzorców, wyczuwamy trendy, powtarzamy pacierze za panią matką. Z ciekawości jednak zapytałem - dlaczego akurat kryminał? I kolega mi to wyjaśnił w taki mniej więcej sposób: w tym kraju, uważasz, ludziska generalnie nie czytają, no nie czytają książek i już, sam wiesz, a jeżeli już cokolwiek ta masa czyta, to tylko kryminałki. Bo to, wiesz, takie wagonowe i sensacyjne. Do czytania czegokolwiek ambitniejszego się ich nie zagoni, więc jak się chce do nich dotrzeć z jakimkolwiek przekazem, to to musi być kryminał.

Nie zapytałem wtedy, kto mu takich mądrości w głowę nakładł, ale wersji z jakimś 2-dniowym kursem nie można zapewne wykluczyć.

Szkoda, że nie zapytałem też, czy zrobił sobie już tatuaż.

Ja wiem, że w "tamtych rejonach" takie oskarżenia to jest nic nadzwyczajnego i to nie dlatego, że dotyczą one akurat żydówki z młodszego pokolenia, ale dlatego że oni potrafią wymyślić nawet najgłupszą bzdurę byle tylko ich racja była na wierzchu.
Chodziło mi o to, że są po prostu już śmieszni z tymi swoimi oskarżeniami.

HAHAHAHAHAHA, BUEHEBUEHE.

Przepraszam, ale po pierwsze mam pytanie: chodzi o żydówkę, czy o Żydówkę?

A poza tym Żydzi przypominają pod względem oskarżania o antysemityzm carską "Ochranę", która sama tworzyła środowiska rewolucyjne.

Pozdrawiam.

Ok Żydówkę, wiadomo o co chodzi.

Odsyłam do mojego komentarza z 17:49.

Dziwne rzeczy dzieją się pod powierzchnią ale jak już tu na portalu wyszło w praniu, w państwie wirtualnym tak to właśnie wygląda. Górą jakiś oklepany schemat i ramka jak do obrazka i nic poza ramkę a dołem cała sieć przeróżnych nierozpoznanych interesów.

Zaiste.